Własne typy danych i stałe

Definiowanie własnego typu danych

Języki programowania umożliwiają definiowanie własnych typów danych. Ich stosowanie jest bardzo wygodne, ponieważ pozwala na uproszczenie zapisu programu, zwiększa jego czytelność i przejrzystość.

W języku C++ do deklaracji własnych typów danych służy słowo kluczowe typedef, po którym podajemy definicję typy, a następnie jego własną nazwę.

typedef definicja_typu nazwa;

Typ okrojony

Typ danych zdefiniowany na bazie innego typu, w celu ograniczenia wartości typu bazowego.

Typ wyliczeniowy

Rodzaj typu danych zawierający listę wartości reprezentowanych za pomocą literałów wyliczeniowych, jakie może przyjmować zmienna tego typu.

W języku C++ typy wyliczeniowe definiowane są przez słowo kluczowe enum. Definicja typu wyliczeniowego zawiera, ograniczoną klamrami, listę słownych wartości (listę wyliczeniową), które mogą zostać przypisane do zmiennych tego typu. Sama zmienna przechowuje wartości liczbowe całkowite, nieujemne, skojarzone z wyrazami w liście.

enum typ_wyliczeniowy {PUNKT, PROSTA, TROJKAT, KWADRAT, KOLO = 360, WIEKSZE_KOLO};

Stałe

W przypadku zmiennych, wartości mogą się zmieniać podczas działania programu. Gdy tworzymy stałą, musimy jej nadać wartość początkową, która przez cały okres działania programu nie może zmienić swojej wartości.

W C++ mamy do dyspozycji dwie metody tworzenia stałych:

• za pomocą dyrektywy #define

#define moja_stala wartość;

#define Liczba_PI = 3.14;

• za pomocą słowa kluczowego const

const [typ_stałej] nazwa_stałej = wartość;

const int a = 34; 

const float pi = 3.14;